Mijn moreel verslag na een jaar Hesbania

Dag iedereen

Het is lang geleden dat ik nog iets schreef hier. Het was druk, erg druk. Waarschijnlijk was de grootste oorzaak hiervan mijn vice- en later praesesschap van de studentenkring Hesbania. 

Op dinsdag 16 april 2013 gaf ik het voorzitterschap door aan mijn opvolger. Voor zij die erbij waren, het was een fantastisch jaar! Vanavond wordt officieel het praesesschap overgedragen.
De koning is dood, Geus beware de koningin.

Bij wijze van afscheid schreef ik dit Moreel Verslag. 

----------------------------------------------------------------------------

Het lijkt allemaal surreëel, vandaag precies een jaar geleden was ik doodnerveus over feit dat over enkele uren een ‘Ave Confrater’ mijn investituur als praeses zou bevestigen. Het waren enkele van de meest vreemde uren van mijn leven. Ze leken op de laatste uren van een vrijgezel, die op het punt staat een levenslange verbintenis aan te gaan. Zo leek het. Het blijkt ook zo te zijn. En al geef ik spoedig de fakkel door aan mijn opvolger, emotioneel zal ik geen afstand kunnen doen; vergeef me alvast mijn bemoeienissen in de toekomst.

Mijn carrière bij Hesbania begon eerlijk gezegd nog niet zo lang geleden. Het begon allemaal twee jaar geleden op een campuskot. Twee jongedames verkochten lidkaarten. Mijn West-Vlaamse vriendin wenste er toentertijd geen te kopen want ze kwam niet 'van daar', but my interest was piqued! Het bleek om een kring te gaan uit Haspengouw, België’s vruchtbaarste streek. De toenmalige ik, een halve asceet en totaal niet begaan met het kringleven, besloot toch maar lid te worden, "ge kunt er maar mensen leren kennen"…

Liesje, de meest actieve praeses die ik ooit gekend heb, nam me mee op sleeptouw naar vele TD’s, eetavonden en andere feestjes. Me laten dopen stond natuurlijk in haar beleidsplan.

De dag van de doop zelf had ik nog niets beslist. Een kwartier op voorhand ben ik dan toch maar goedkope kleren gaan kopen en zo begon het verhaal. Samen met mijn medeschacht Jan De Groote, u welbekend, beleefden we als Asterix en Obelix een koude en erg natte doop. Maar doorzetten, dat is gelukt.
Ja, twee schachten; “Het kan verkeren” zei Bredero.

Het zag er somber uit voor Hesbania. Toen er een nieuw bestuur moest gevormd worden, kon ik dus niet anders dan me op te offeren, samen met een handvol anderen. Lang heeft mijn staat van dienst als secretaris echter niet geduurd. Onze vice-praeses Elien moest afscheid nemen van de VUB. Crisis in Oktober 2011!

Axelle en ik besloten daarop de handen in mekaar te slaan, en ik werd haar rechterhand, soms ook haar linker. Ze nam me overal mee naartoe, als een soort schaduw die enkel verdween bij het verschijnen van de nevelen des dageraads. Zo groeide mijn kennissenkring exponentieel. Ik zag haar bezig, die geweldige madam, en zag wat het was om een goede verlicht despoot te zijn. Ik vond het een ware eer te mogen samenwerken met zo’n integere jongedame, niet enkel mooi aan de buitenkant. Een topwijf met een sterk en oprecht karakter. Er is er zo geen tweede. Ik ben trots haar vriendschap te mogen vernoemen.

De balans van dat jaar was zeer positief. Tien schachten, lichte winst en een naambekend die men onmogelijk negatief kon noemen. Maar het lag anders voor de opvolging. Het zou een moeilijk jaar worden. Zoeken naar elk bestuurslid was telkens haast een herculische opdracht.

Toch lukte het. Anna was de eerste die toezegde als secretaris, Axelle wilde wel penningmeester spelen. Enkele dagen voor de AV zei Gaëlle toe als vice. We hadden een bestuur voor BSG. Het doopmeesterschap was een probleem voor later.

We begonnen ons werkjaar de dag van de AV, net zoals vandaag, met een TD. Toen was het thema Eburonen en als ware figuren uit de oudheid vergaten we de stress van al dat vergader.

Na de paasvakantie was het dan zover, de overdacht. Een onvergetelijke ervaring. Ik zou graag nogmaals iedereen willen bedanken die er toen mee een geweldige avond van heeft gemaakt.

De overdrachten van mijn collega’s meemaken was ook wel geweldig. Bij elke Ave Confrater kwamen de vlinders terug. Eén medepraeses wil ik toch graag vermelden, Inès Gallala, die op korte tijd een belangrijke plaats in mijn leven heeft ingenomen, samen met een aantal andere onvergetelijke mensen waarvan ik weet dat ik er nog decennialang een onverbreekbare band mee zal hebben.

Omdat we geen idee hadden welke TD te organiseren, hielden we de laatste maand nog een Nescio TD; misschien een tip voor het volgende bestuur: beter plannen en een agenda opmaken.

De laatste donderdag voor de blok aten we gezellig met dertigen op onze Hesbania BBQ, nog een traditie die zal voortgezet worden! Live muziek, spelletjes, marshmallows en veel gezelligheid.

Bij de start van het nieuwe academiejaar begonnen we goed. Pintjes op café, rondlopen op de kick-off en veel mensen aanspreken blijkt een goeie manier om veulens tegen te komen. Onze traditionele spaghettiavond van de tweede week was wederom een succes en de kennismakingsavond beneden in de Para bleek ook een goed concept.

De Para, een café waar ik een haat-liefderelatie mee heb. We blijven er vergaderen, doen er een eetavond en zullen de kelder nog gebruiken, maar het leek toch opportuun om voor de tweede maal van stamkroeg te veranderen; op naar Luigi’s! Marc heeft ons ontvangen met open armen en aan zijn complimenten te horen is hij ook content dat we er verzeild geraakt zijn.

Dat was te merken op onze ‘Onverwachte TD’, weer een voorbeeld van te late organisatie. De omstandigheden waren niet optimaal en de opkomst eerder pover. Toch maakten we er een episch feestje van, de aanwezigen spreken er nog van. De gratis meters van Marc bewezen zijn sympathie. Nogmaals bedankt!

De liedjesavonden en andere schachtenactiviteiten brengen ons tot de doop. NOOIT had ik kunnen dromen dat ik zo’n fantastische schachten zou hebben. Met z’n éénentwintigen hebben ze mij een onvoorstelbaar trotse praeses gemaakt. Nogmaals bedankt. Dankzij jullie ben ik recordhouder-beste doop op vele vlakken.

Ik mag dan ook niet mijn twee schachtentemmers vergeten, Anjejoline en Arnaud. Merci voor uw inzet en aanwezigheid. Vergeet uw ervaringen niet te delen met de rest van het nieuwe bestuur!

Iemand waarvan ik wil vragen of hij dat ook zou willen doen, is meneer Titus van Rijn, onze Batista. Ik vermelde daarstraks dat ik geen doopmeester had bij de aanvang van mijn praesesschap, onze Titus twijfelde, en ik hoopte. Hij zei uiteindelijk toe medio september, na enig aandringen, op het terras van de vers geopende QG. Serieus als hij, soms, kan zijn, had hij grootse plannen. Geen gezever met appels in een doos gooien! Zijn functie als quaestor bij LWK, maakte combineren soms moeilijk. Toch heeft hij er een geweldige doop van gemaakt, de beste volgens de Regionale Jury, en kwam hij meer en langer meefeesten. Ik vermoed dat dat kwam, omdat hij ons in eerste instantie vooral uit de nood wilde helpen. Maar Titus, ge zijt een deel van Hesbania geworden, een belangrijke schakel in onze geschiedenis. Ik wens u alvast veel succes met uw carrière bij LWK. You’re not the weakest link! Dus ik zal geen ‘Goodbye’ zeggen. Niet als Hesbaniër, niet als VUB’er en ook niet als vriend.

We hielden nog een succesvolle verjaardagscantus; twee geweldige TD’s, de Feel Good met geweldige muziek die Marc blijkbaar nog steeds draait van tijd tot tijd, en de Moulin Rouge, met de dansende deernes, de seksspeeltjes en dames in korset.

Eén daarvan was Ilona, die ik zeker nog moet vermelden. Toen ze zich aanmeldde bij het bestuur dit jaar, wilde ze zich vooral op de achtergrond houden. Wat is dat veranderd! Ik heb vaak op haar kunnen steunen, ze stond paraat te helpen en te organiseren, en ze is een vat vol ideeën. Op korte tijd erg onmisbaar geworden. De upperdare die ze organiseerde was een aparte en leerrijke ervaring, die elke aanwezige zich zal herinneren. Ilona, merci!

En ook gewoon iedereen bedankt die dit jaar meehielp, al dan niet volledig vrijwillig.

Een studentenkring draait op vrijwilligers. Winst moet ge niet verwachten, behalve op de weegschaal misschien. Wij organiseren samen, komen samen en vertrekken samen uit vrije wil, niet omdat het moet. Dat is erg belangrijk en niet altijd even gemakkelijk. Af en toe kan het als een opdracht voelen. Zeker voor een praeses. Maar eens de stress verdwenen is, dan lijkt alles mogelijk.
Het doel van bij een kring te gaan, is niet om te vrienden maken. Dat zou een zeer foute instelling zijn, eentje van desillusies. Maar ge leert er wel mensen kennen. En vandaaruit kan er veel groeien. Zeker bij een regionale kring als de onze, waar faculteit en studierichtingen niet uitmaken, waar de interesses vaak breed uiteen liggen, en waar interactie enkel kan leiden tot geestverruiming of de beneveling ervan.

De kracht van Hesbania ligt volgens mij thans toch bij het feit dat we een groep kameraden zijn, waar we mogen zeggen wat we denken, waar autoriteit weinig uitmaakt en waar we kunnen lachen en huilen zonder schaamte. Waar we niemand verachten, behalve de kaloot. Waar de feestjes episch zijn, het eten lekker en de sfeer gezellig.

Vanuit deze inspiratie heb ik geprobeerd leiding te geven aan onze kring, deze fantastische groep mensen. Ik heb fouten begaan, ik heb ook goede dingen gedaan. En ik hoop dat vooral deze laatste nog lang mogen blijven herinnerd worden. Those who come after me may be more capable, but they cannot discharge their duties more faithfully.
Met een gerust, doch wakend, hart leg ik bij deze mijn ambt als voorzitter neer, terwijl ik het overdraag aan mijn opvolger.

Moge gij de kring verder leiden tot voorbij de grenzen van wat ik dit jaar mogelijk achtte.
De toekomst weze voorspoedig. Laat bloeien wat bloeien kan en verbijt de stormen die zullen razen.
En onthoud, de Hengst gaat nooit naar de klote.

Ut vivat, crescat et floreat Hesbania!

Hendrik Baillien

Senior Hesbania 2012-2013