*handgeklap*
Het is weer blok! Dé blok, dé periode waarin van de student wordt verwacht dat hij studeert, dat hij zich afzijdig houdt van enige afleiding zoals Facebook of andere virtuele amusementen, dat hij niet feest en vooral niet in het openbaar verschijnt. Wat is er daar mis mee? Ik weet het niet.
Toch krijg ik steeds één der vragen "Moet ge niet studeren?", "Ge kent al alles?" of "Kunt gij zomaar pauzes nemen?". Vaak wordt dat ook nog gevolgd door "In mijne tijd was dat anders!", "Tegenwoordig wordt er niet meer geleerd!" of "In Brussel is dat anders dan in Leuven zeker?!". Of een (al dan niet terechte) trotse moeder die beweert dat haar zoon of dochter zich al een week opsluit om volop te studeren: "Maarja, gij zult een ander systeem hebben..." op een ietwat neerbuigende toon.
Ik snap al die bemoeienissen niet.
Een ander aspect van de blok (in mijn geval) is het thuis zijn. Wat is het zalig om niet opgesloten te moeten zitten op ettelijke vierkante meters, te kunnen genieten van het mooie weer in eigen tuin of het leven dat iets passiever wordt wanneer dranken en spijzen voorzien worden door de ouderlijke macht. Ja, passiever. De controle over het eigen leven wordt deels terug afgestaan ten voordele van comfort. Lui? Een beetje. Gemakkelijk? Absoluut!
Is lui gelijk aan gemakkelijk? En/of vice versa? Ik laat het aan U over. We kunnen het er later eens over hebben.
Het laatste belangrijk aspect dat ik zou willen bespreken, is dát gevoel. Dat gevoel dat bestaat naast de vermoeidheid, de verveling, de stress. Dat gevoel waardoor de zon meer schijnt, de muziek aanstekelijker is, het menselijk contact meer voldoening geeft en de mensheid interessanter lijkt. Het poetsen wordt een noodzakelijke bezigheid, evenals het herorganiseren van het schrijfgerief. De vakantie komt steeds korter bij, maar het maken van concrete plannen blijft een precaire opdracht. Het achterlopen op een schema gaat gepaard met ogenschijnlijk desastreuze, doch vaak imaginaire gevolgen; het erop voorlopen veroorzaakt schuldgevoelens die zelfs niet vergaan door het drinken van het helende water uit de Lethe. Kent u dát gevoel? Uniek!
Tot snel dames en heren, vrienden, kameraden
Tot een volgende pauze
*handgeklap*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten